Boek: Ule



‘Ule, ik was veertien in 1914’ van Marc de Bel


Ule, ik was veertien in 1914 is één van de drie boeken die Marc de Bel schreef over het begin van de twintigste eeuw. ‘Mette’ en ‘Marie’ zijn de twee andere boeken die ik ook las. 
Zowel ‘Marie’, dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog als nu ‘Ule’, dat een beeld schetst van de Eerste Wereldoorlog, vond ik enorm boeiend. ‘Mette’ kon me iets minder bekoren, maar was nog steeds heel aangenaam leesmateriaal.
‘Ule’ is een boerendochter uit een klein West-Vlaams dorp die wanneer ze veertien wordt, als dienstmeid mag beginnen bij de plaatselijke dokter. Het boek schetst een mooi beeld van de Vlaamse samenleving in het begin van de twintigste eeuw waarin veel meisjes slechts tot hun veertiende naar school werden gestuurd. Lang kan Ule echter niet bij de dokter dienen, want al snel breekt de oorlog uit. De dokter vlucht naar Frankrijk. 
De vader van Ule wordt opgeroepen om in dienst te treden en zo blijven Ule en haar broers met de moeder achter op de boerderij. Aanvankelijk willen ze de boerderij en de dieren niet in de steek laten, maar al snel moeten ook zij vluchten voor de naderende Duitsers. 
Marc de Bel schetst hier een rauw beeld van het vluchten en net doordat hij zo waarheidsgetrouw vertelt, word je als lezer meegezogen in die oorlog.
Hij laat Ule zo vaak mogelijk aan het woord in haar dagboek en ook dat werkt. Je leeft mee met haar en ziet de oorlog als veertienjarige en tegen het einde van het boek als achttienjarige, want het boek vertelt het volledig relaas van de oorlog.
Het gezin zoekt onderdak bij familie verder in West-Vlaanderen, maar de oorlog haalt hen in en uiteindelijk worden Ule en haar broers door het Rode Kruis weggehaald en zo komen ze in Frankrijk terecht. 
Ule wordt gescheiden van haar broers en omdat haar moeder gevraagd heeft om op hen te passen, besluit ze te vluchten, haar broers te zoeken en weer naar België te gaan om haar moeder te zoeken.
Dit lukt, maar de oorlog is nog niet volledig voorbij. 
We zien Ule volwassen worden in de vier jaar die de oorlog duurt. Ze wordt niet alleen volwassen, maar wordt ook vrouw, moeder en weduwe.
Dit enorme contrast met de jeugd nu wekt nieuwsgierigheid en dankbaarheid op.
Nieuwsgierigheid omdat je als lezer wil weten hoe Ule dit ervaart.
Uiteindelijk overheerst dan dankbaarheid dat die tijd ver achter ons ligt en dat je dit enkel als lezer moet meemaken en niet in levende lijve.
Ik merkte dat het boek hoe langer hoe meer onder mijn vel kroop en de oorlog ‘echt’ werd. Ik ‘moest’ verder lezen omdat elke bladzijde een nieuwe wending aan het verhaal kon geven en je wil dat die oorlog eindelijk stopt. Daarbij wil je dan weten hoe het Ule vergaat bij het einde van de oorlog en ook het einde geeft nog een wending van het lot.
Kortom, een echte aanrader!



Boek: Ule
Auteur: Marc de Bel
Uitgeverij: Van Halewyck





Reacties

Populaire posts van deze blog

Boek: Als ik blijf

Vakartikel, Fons 10: De leraar Nederlands als personal trainer schrijfvaardigheid, ook in andere vakken.

Dans: Fontys Dance Academy Tilburg & Koninklijk Conservatorium Antwerpen