Eva's eerste blog

  Op vrijdag 16 oktober ben ik met een vriendin de film ‘ After we collided’   gaan zien. Het is het vervolg op de film   ‘After’   waarover ik al eerder een blog had geschreven. De eerste film viel wat tegen, maar als ik heel eerlijk ben, hebben ze nu toch wel moeite gedaan om de tweede film te verbeteren.   De relatie tussen Hardin en Tessa is in de eerste film niet positief geëindigd. Ze zijn daardoor ook elk hun eigen weg op gegaan. Hardin in de iets minder positieve zin en Tessa is, zoals we van haar al verwachtte, mooi verder blijven studeren waardoor ze nu haar droomstage loopt bij uitgeverij Vance, maar ondanks hun break-up zijn ze elkaar nog niet vergeten. Wanneer Tessa op een zatte avond Hardin telefoneert, gaat hij haar meteen opzoeken. Dit is dan ook de ijsbreker van de film, want nadien blijven hun wegen elkaar steeds kruisen. Hierdoor krijgen we ook een beter beeld van de mysterieuze Hardin. Tessa komt steeds meer en meer te weten over zijn verleden, maar schrikt haar dat

Op 10 oktober ben ik in de gietende regen naar het optreden van Jef Neve gegaan waar hij zonder programma zou spelen wat het publiek aanbracht. Ik was ietwat nerveus omdat ik niet wist of er mensen uit het publiek gepikt zouden worden van wie dan verwacht werd dat ze meteen met een muziekstuk op de proppen kwamen dat hij zou spelen en zo’n muziekkenner ben ik nu ook weer niet. De aanleiding voor het kopen van mijn ticket ligt bij het zien van Jef Neve in het programma ‘Columbus’ waar hij aan het einde een prachtige improvisatie bracht van zijn dagen met Wim. Nadien ben ik hem gaan volgen tijdens de eerste lockdown waar hij elke avond een aperitiefconcertje bracht en ook daar wist hij me te beroeren.  Met de geldende maatregelen ben je verzekerd van je ruimte en je zicht, dat is een voordeel bij het nadeel van het mondmasker. Van in het begin viel de spanning van me af, want Jef had vragen voorbereid voor zijn publiek en liet aan het woord wie dat wilde. Ik was dus veilig. Zo improvisee

Na het boek   ‘Did I mention I love you?’   kon ik het niet laten om het tweede boek van de   ‘Did I mention-serie’   te lezen.   Het boek is een vervolg en start dus ook een jaar na het einde van het eerste boek. Tyler en Eden hebben elkaar een jaar lang niet meer gezien. Aangezien Tyler naar New York is verhuisd, nodigt hij Eden in de zomer, vooraleer ze naar Chicago vertrekt om er te gaan studeren, bij hem uit. Dean, de vriend van Eden en de beste vriend van Tyler, vindt het geen goed idee, maar hij kan haar uiteindelijk niet tegenhouden.    Ze merkt meteen dat Tyler veranderd is. Veranderd in de positieve zin. Hij is niet meer de gespannen en boze bad boy, maar nu is hij net het tegenovergestelde. Niet alleen beseft Eden dat Tyler veranderd is, maar ze komt er ook al vrij snel achter dat haar gevoelens voor hem in dat jaar zonder hem niet veranderd zijn. Nu speelt natuurlijk bij haar de vraag of hij ook nog zo over haar denkt.   Een groot deel van het boek speelt zich af in New Yor

  Volgens Groen is het gebruik van een andere thuistaal niet negatief voor het aanleren van het Nederlands. Het zou dat net bevorderen. Elisabeth Meuleman, een parlementslid van Groen, zegt dat de taal van anderstalige leerlingen gebruikt kan worden om de leerstof beter te begrijpen. Ze pleit dan ook voor het functioneel meertalig leren. Ben weyts, de minister van onderwijs, is hier helemaal tegen.   Bij de uitspraak van mevrouw Meuleman heb ik, net zoals Ben Weyts, toch ook mijn twijfels. Als toekomstig leerkracht Nederlands weet ik dat het Nederlands al geen makkelijke taal is om aan te leren. Zelfs leerlingen uit België hebben het heel moeilijk om zinnen juist te schrijven en woorden juist te spellen.  Ik zie ook niet in hoe een andere moedertaal het aanleren van het Nederlands kan bevorderen.      Meertaligheid is uiteraard goed, maar we zijn nu eenmaal in België, Vlaanderen, waar er Nederlands wordt gesproken in de scholen. Het is dus de bedoeling dat de leerlingen deze taal ook g